De geur van geluk... Scott

Scott een eigenwijze Friese Stabij die ochtenden niet zit zitten

Sinds augustus hebben we een nieuwe huisgenoot, Scott. Hij is de trotse eigenaar van een nieuw huis (wij mogen er gelukkig blijven wonen.) Hij is lief, leuk, speels en luistert inmiddels best wel goed naar de standaard commando's. Hij heeft een schattig koppie maar de lucht die uit zijn achterwerk komt, kan het gat in de ozonlaag die we in de jaren 80 met zijn allen moesten dichten in 1 keer weer openen.

Een Friese Stabij is als een kat zonder attitude. Je hebt van die honden die netjes naast hun baasje lopen. Scott hoort daar niet bij ,als een kleuter met 4 blikjes Red bull bij het ontbijt schiet hij als een torpedo naar de gang als je hem netjes vraagt: "Wil je een plasje doen?" Je moet het wel netjes vragen en met gemaakt enthousiasme in je stem, hij is tenslotte de CEO van het huishouden. Hij is er van overtuigd dat hij de regels maakt , oké eigenlijk is dat ook zo maar we doen net alsof dat niet zo is.

Scott slaapt graag uit en met uitslapen bedoel ik dat hij voor 10 u in de ochtend niet te porren is voor een wandeling. Met een beetje geluk doet hij snel een plasje om vervolgens uitgeput neer te ploffen en te slapen alsof hij een reeks nachtdiensten heeft gedraaid. Hij slaapt dus uit tot hij zich mentaal klaar voelt voor deze wereld. Daarna is hij klaar om te trainen voor de olympische spelen, het onderdeel :ik doe vooral dingen die niet mogen tot de baas uitgeput is en ze mij gaat negeren is zijn favoriet. Na een lange wandeling  doet hij wat trucjes, eet wat , knuffelt en knaagt wat aan zijn bot. De uren die daarop volgen bestaan uit vriendje proberen te worden met Willy, de cynische, arrogante knuffel kater.

Willy vind Scott fascinerend – op dezelfde manier als mensen naar rampen films kijken: gruwelend, maar toch niet weg kunnen kijken. Willy is van het psychologische spel: Hij laat Scott geloven dat ze vriendjes zijn, om hem vervolgens demonstratief te negeren. Loki (de andere kater) verschijnt alleen als Scott slaapt (dat doen puppys heel veel) – dan paradeert hij door het huis met een zelfverzekerdheid van iemand die weet dat de vijand tijdelijk is uitgeschakeld. Loki, de als ik het niet zie bestaat het niet kater. Willy, hoofd van de afdeling binnenlandse zaken en hondentoezicht, Scott is voor hem een soort van stagiair die alles verkeerd doet, maar wel vermakelijk om in de gaten te houden. En handig als het gaat om snoepjes bedelen. Willy, de schattige kater met honden gedrag en een hoge aaibaarheidsfactor is eigenlijk een crimineel in een harig jasje. De kluifjes en botten die Scott als beloning krijgt voor goed gedrag worden door Willy vakkundig onder zijn neus weggekaapt. Met een triomfantelijke blik wandelt hij weg met de buit alsof hij net een diamantroof heeft gepleegd. Verbaasd en met een trieste blik ploft Scott in zijn bed. Dan veranderd de eigenwijze (soms stoute ) pup in een wolkje van rust. Zacht snurkend , kwispelend in zijn dromen de hoop dat hij ooit tot de kattenclub mag behoren (ergens in 2030 denk ik).

Het leven met Scott is een aaneenschakeling van liefde, chaos en nieuwe dingen leren. Schoenen, tassen, sokken , als je iets kwijt bent moet je gewoon even in zijn Bench kijken. Gelukkig is hij alleen maar een verzamelaar en geen sloper. Hij heeft buiten zijn schattigheid nog een geheim wapen. Hij doet het zonder schaamte , zonder waarschuwing en vaak met oogcontact. Waarschijnlijk denkt hij zelf dat het een aangename aromatherapie is maar het lijkt meer op weloverwogen gifgas aanvallen. Als het een zacht verraderlijk , nauwelijks hoorbaar geluid is, dan is NASA jaloers op de verspreidingskracht, deze noemen we de VERKENNER. Dan hebben we de SILENT KILLER, compleet geluidloos maar met het effect alsof er een zwavellucht door de kamer trekt. De planten gaan dan spontaan slap hangen en Willy verlaat het huis met een beledigde blik van: Hier trek ik de grens. Het is als een onheilspellende mist in een natuurdocumentaire.

Scott, lief, eigenwijs en aromatisch. Hij heeft zijn eigen ecosysteem ontwikkeld en wij hebben er mee leren leven. Scott heeft als levensmotto: Laat maar waaien. Zijn aanwezigheid is niet altijd even subtiel maar wel onvervangbaar.

X Q