Een kruistocht vol uitstelgedrag.
Mijn boek heeft een titel. Mijn boek heeft een ISBN nummer. Mijn boek heeft een uitgever die de persen klaar heeft staan. Er is eigenlijk maar 1 heel klein detail wat ontbreekt: het boek zelf.
Ik heb dus eigenlijk alles behalve discipline. En misschien mis ik ook wel een stukje ruggengraat. Mijn motivatie is als een Ikea kast zonder schroeven: Het concept is er , maar het blijft een wiebelend zooitje.
Iedere ochtend denk ik: vandaag ga ik schrijven! En iedere ochtend zegt mijn brein: "of we kunnen ook even boodschappen doen? De hond borstelen? Of de besteklade alfabetisch ordenen?" Mijn brein is geniaal in het bedenken van onzin die NU moet gebeuren, zodat ik vooral niet hoef te doen wat ik zou moeten doen.
En ja ik weet, dat ik moet schrijven. Ik wil ook schrijven (ik schrijf dit tenslotte ook). Maar zodra ik mijn laptop openklap, verdampt mijn inspiratie met dezelfde snelheid als wijn op een warme zomerdag.
Het hoogtepunt van schrijversdiscipline bereikte ik afgelopen zomer: een weekje in een natuurhuisje om 'volledig in mijn boek te duiken'. Ik schreef gemiddeld 3 uur per dag. Dat klinkt professioneel, toch? Maar ja, het was die week loeiheet. En ik ben tenslotte ook maar een mens. Dus belandde ik regelmatig op een terras van een strandtent aan een meer- puur voor inspiratie uiteraard!
De rest van de tijd deed ik vooral dingen die verdacht veel leken op "leven als een schrijver" maar dan zonder het schrijf gedeelte. Ik zwierf over het landgoed alsof ik deelnam aan een niet geboekte retraite. Ik pratte met mensen die alternatief woonden en werkten. Denk aan: geiten, granola en een man die zichzelf 'energie coach van de bomen 'noemde. Allemaal heel erg spiritueel verantwoord, dat dan weer wel. Mijn boek werd er niet perse beter van, maar mijn aura schijnt nog nooit zo schoon te zijn geweest. Ik bewonderde de natuur (lees ik zocht 4G want alles bleef hangen op edge). Ik zat in een creatief proces. Feitelijk kun je het zien als uitstel gedrag maar een creatief proces bekt nou eenmaal lekkerder. Ik voelde mij in ieder geval heel literair.
Het was een heerlijke week. Productief? Redelijk. Spiritueel verantwoord? Absoluut! En hoewel ik niet mijn boek heb afgerond, kan ik nu wel een vuurtje maken met een stok, weet ik het verschil tussen haver en geitenmelk en ben ik blijkbaar op energie niveau beter 'geaard'.
Het is en was allemaal prachtig, dus we mikken op februari, dan ligt het boek in de winkel. Rond Valentijnsdag, hoe symbolisch! De dag van de liefde. Mijn boek gaat over een kneus op zoek naar ware liefde. Ik had beter een boek kunnen schrijven over een kneus die op zoek is naar inspiratie.
Maar goed het is een facking kruistocht, blijkt niet alleen de titel van het boek, maar ook mijn leven. Ergens diep tussen de chaos van de was en de hondenriem , komt dat boek heus wel af. Waarschijnlijk net op tijd., of wat later. Maar hey, uitstel is ook een vorm van planning.
X Q