Fuck weer een jaar voorbij

 2018 , ja ik weet het, het is oktober en ik doe of het jaar al voorbij is, voor mij is dat ook een beetje zo, oktober/november voelt voor mij als het einde van het jaar. De drukte van alle zogenaamde feestdagen komt er aan en eigenlijk ken ik niemand die daar echt van geniet. Waarom we het dan doen... ik vraag het mij af, misschien zijn het de tradities of de hoop. Misschien hopen mensen wel wat alles een keer op rolletjes loopt. Die hoop heb ik voor mijzelf al lang opgegeven, dat houd niet in dat ik depressief ben of dat ik niks leuk vind. Het is eerder ratio of pessimisme. Als je op niks hoopt dan valt het allemaal wel mee. Maar eigenlijk lieg ik hé (en iedereen die net ja zat te knikken ook).

Met oud en nieuw deed ik mijn toenmalige lief een belofte die we helaas beide niet na konden komen. We hadden er van alles aan kunnen doen om de "belofte"uit te laten komen maar het lukte niet, ergens konden we beide de kracht niet vinden. En toch is het een moment die ik als geluksmomentje in mijn potje stop. Want de geluksmomenten begonnen niet toen ik mijn potje begon te vullen, ze waren er al,ze waren er altijd al maar ik wilde ze niet zien of erkennen. Mylord en ik gingen beide ons eigen weg en toch kan ik nog steeds zo nu en dan een briefje in mijn potje doen want ik ben trots op die "klootzak" ik voel geen wrok, alleen maar liefde. Op een andere manier dat dan weer wel maar ik weet dat er nog steeds momenten komen die ik op een gekleurd papiertje met liefde geschreven in mijn potje doe. Want sommige dingen zijn op onverklaarbare wijze onvoorwaardelijk.

Daarna besefte ik dat mijn leven vol zit met mooie momenten, maar daar was een berichtje voor nodig van iemand die ergens op een vliegveld in Duitsland zat en zich verveelde. Ik besloot mensen uit mijn verleden die mij gekwetst hadden op te zoeken en realiseerde mij dat ik het zelf heb laten gebeuren, door de confrontatie aan te gaan zag en hoorde ik dingen die ik nooit had gezien of wilde horen. Op 1 persoon na (mijn vader) ben ik met iedereen weer "goed" en dat geeft een heerlijk bevrijdend gevoel. De gesprekken met mijn duivelin, de EMDR, keihard ging ik er in. Soms denk ik nog wel eens zal ik naast het gelukspotje een ongelukspotje zetten en dan denkt de pessimist in mij dan zit dat tyfus potje sneller vol dan het positieve potje. Maar dat ben ik, de darkness zal altijd wel in mij blijven zitten, maar dat maakt mij MIJ!!! En ook al ben ik vaak niet blij met mijzelf anderen zijn dat blijkbaar wel en dat moet ik gewoon accepteren. Er zijn mensen die in mij geloven in willekeurige volgorde (want tja we zijn toch een klotenvolkje met rangen en standen,maar in mijn wereld niet) dus thanx mijn geweten mijn roodharige liefde, thx duivelin, thx ouwe gevangenis bewaarder, thx mijn beetje gay is ok ex, thx maffe lichtstaddwaas,thx soutpark ava meneer , thx papa van mijn duivelsgebroed, thx Shar, thx Mylord en bovenal thx Captain. En ik schaam mij niet voor degene die op twitter zitten, ik mention jullie de MOEDER,ik hou van jullie!

QOD