Fuck Dementie/ Alzheimer part one

Tegenwoordig gaat de wetenschap beyond alle grenzen. Ongelooflijk eigenlijk je kan een kindje bijna "bestellen"gelukkig zijn sommige dingen (nog niet) ethisch verantwoord. Maar je kan door middel van testen zien of je ongeboren vrucht een afwijking/handicap heeft en besluiten dat de kwaliteit van leven niveau kasplantje is. Je kan er zelfs voor kiezen dat het je even niet uit komt.... een kindje (om welke reden dan ook, ik heb daar geen mening over). Je kan op de niet natuurlijke manier een kindje krijgen, zelf het geslacht kan bepaald worden (gelukkig mag dat in vele landen nog niet). Ook kun je via DNA/Gen verandering eventuele erfelijke ziektes uit bannen. 

Je mag kiezen of je man of vrouw wil zijn. Je mag gender neutraal zijn. Je mag alles aan je lichaam verbouwen wat je maar wil, zonder dat er iemand roept STOP! Zonder dat er iemand roept dat mag dus niet zomaar. Maar dood gaan, bewust kiezen wanneer, waar en hoe laat dat mag dus NIET! Daarvoor moet je buiten een euthanasie verklaring een medische en psychische mallemolen in waar je U tegen zegt. Als er 1 geitenwollenzurelinksdraaiendegodgelovigegratekut tussen zit die vind dat je niet zelf mag beslissen over je dood dan heb je dus al een probleem. Want leuk zo'n euthanasie verklaring die je in orde maakt op het moment dat je nog goed bij kennis bent en het niet in een opwelling doet, maar een wildvreemde gratekut kan je plan dus aardig in de war schoppen.Gelukkig heeft hij een fantastische huisarts en psych dus de dame in kwestie mag niet meer mee doen. 

Mijn mattiie Marc heeft dus een ernstige vorm van dementie, hij is begin 40 en heeft een fantastisch gezin. Maar het gaat niet meer .Hij verloor zijn moeder aan deze ziekte, ook zij stierf op zeer jonge leeftijd maar met een enorme lijdensweg. Zijn oudste broer zit al jaren in een tehuis en kwijnt weg, weet zijn eigen naam niet meer eet alleen nog maar gevulde koeken en loopt rond in een luier, hij is 48 jaar. Mark wilde het anders doen Mark wilde alles op voorhand goed regelen, dus toen jaren geleden de ziekte bij hem werd geconstateerd regelde hij alles. Gaat hij iedere 3 maanden door de molen (want je mag alleen dood bij ondragelijk lijden). En dan komt het! De grens van ondragelijk lijden is voor iedereen anders. De grens wordt bepaald door dwaze mensen met rare gedachtes. Marc kan wel in een tehuis de komende jaren dan wordt zijn gezin "ontzien". Maar niemand die hem lief heeft wil dat en zeker Marc niet!. Want Marc kiest voor de dood, Marc wil dat zijn dochter hem niet verder weg ziet zakken, het meisje is net 8 en gaat naar het toilet wanneer ze "moet" dan moet ook even aan papa vragen of hij ook moet anders zou het wel fout kunnen gaan. Hij heeft geen besef van tijd dus wandelt gerust om 4 uur s'nachts met de stofzuiger rond. Hij heeft geen honger dus eet hij niet, hij was sportman en zat bij de recherche. Heeft alle penningen van moed en eer mogen ontvangen die je maar kunt bedenken. Nu raakt hij in paniek als de weg is afgesloten en niet meer weet hoe hij thuis moet komen. Moet je hem vertellen welke kant je een fles open of dicht draait. Er zijn dagen dat hij goede momenten heeft en zijn dochter niet meer kan zien spelen, in een depressie schiet omdat hij niet meer kan functioneren, liefhebben en empathie kan tonen. Hij wil op een nette manier gaan en niet bungelend aan een touw. 15 januari gaat hij afscheid nemen en komt zijn wens uit met de hoop dat ze een middel vinden tegen die kutziekte en niemand meer zo hoeft te lijden. Dat zijn gezin verder kan, dat je niet alleen mag kiezen voor het leven maar ook voor de DOOD. 

QOD