Fuck mijzelf gewoon fuck!!!!

Ik zat in een flow en opeens wilde ik weer schrijven.....laptop in de aanslag, asbak en sigaretten on the side, mijn spraakberichten beluisteren (wat een kutstem als ik mijzelf terug hoor) en hoppa!

Blanco, niks, nada niente, compleet leeg zit ik naar mijn laptop te staren en typ ik met 1 hand en de andere, daar rust mijn kin op. Ik luister naar een eighties playlist, laat scheten en rook mij te pletter (nee geen foto). Hoe het komt geen idee het begon al voor corona, eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen dat ik alleen kan schrijven als ik enorme stress heb, blow en mij op kan sluiten. Ik ben op mijn best als ik weinig tot niet slaap, rondwandel als een gratebaal en in de stilte van de nacht. Is dat dan wat ik wil? Terug naar af? Terug naar extreem veel sporten, 3 uurtjes slaap met de niet te tellen nachtmerries. Terug naar 2 pakjes sigaretten per dag, liters koffie en rondwandelen als een stressbom die ieder moment af kan gaan? Soms wil ik het ik , ging als een jekko (als een malle dus) schreef volledige harde schijven vol! Zat uren achter de piano, maar was ik gelukkig?

Nee dus.. de kinderen waren nog geen pubers dus lagen lekker op tijd in hun kribbe, mijn hond lag aan mijn voeten en ik zat in een bizarre relatie (daar was ik zelf bij en koos ik op dat moment voor). Ging naar festivals, werkte extreem veel uren, vloog de wereld over, deed drugs in de weekenden maar er miste iets..... Ik miste de rust. Nu heb ik rust (door corona meer dan mij lief is) nou ja rust, het duivelsgebroed is gaan puberiseren met alle ups en downs van dien over het algemeen gaan ze later naar bed dan ik dus dat even rustig in mijn flow schrijven is onmogelijk en mijn hond is dood en wandeld er een schreeuwende terror kater door het huis die uithaalt als je langs loopt. Wel heb ik de liefste gevonden , nou nee dat lieg ik hij heeft mij gevonden, tegen hem kruip ik aan en slaap ik moeiteloos een nacht door zonder nachtmerries. Door hem ben ik geen wandelend skelet meer maar gewoon "normaal".Hij is de rust zelve en laat zich niet gek maken als ik een keer een bord kapot smijt tegen de muur of uit frustratie een laptop in de kliko flikker. Al moet ik zeggen dat ik zelden daar nog last van heb. Hij laat mij gewoon mij zijn Q of Es. Het komt door HEM de rust (of gewoon omdat ik geen dinsdag kater meer heb want je moet een man natuurlijk niet altijd alle credits geven) De flipperkast in mijn hoofd heeft plaats gemaakt voor af en toe wat frustratie en hier en daar een angstaanval. Over die angstaanvallen gesproken die heb ik de afgelopen 3 jaar ook maar 2 keer gehad. Het komt door mijn Captain (of door de drugsloze weekenden dat kan natuurlijk ook). En voor jullie gaan oordelen, in die weekenden had ik geen kids die waren dan bij hun papa.

In de afgelopen 3 jaar deed ik 1 keer drugs met hem, hij had het nog nooit gedaan en eerlijkheidshalve het was een geweldig weekend en zeker ooit nog eens voor herhaling vatbaar (tering wat een kutherrie die muziek ff een andere playlist aanklikken). Bij hem kan ik mijn achterlijke dansjes doen en keihard supervals meeblèren met karaoke. Door corona zijn wij nog nooit samen naar een festival geweest en wat zou ik dat graag willen. Hem laten zien wat voor werk ik deed, drugs doen als een champion 3 tot 4 dagen compleet doorknallen. En aan de andere kant geniet ik van de weekenden in de loft en mijn duivelsgebroed om mij heen en van...hem.

Ik moet op zoek naar een andere frustratie om mijn boek af te maken of misschien moet ik leren schrijven met totale rust. Op dit moment zit ik in de studeerkamer en is de rest ergens anders in de loft hun ding aan het doen...nu lukt het mij ook (deels) dus waarom kan ik al die verhalen in mijn hoofd niet op het spreekwoordelijke papier krijgen, het lijkt of ik nog iets af moet sluiten maar ik weet niet wat. Iedere dag gaan er honderden woorden door mijn hoofd en dito zoveel ideeën. Maar altijd ben ik met andere dingen bezig (Kut Freddy Mecury in mijn oortjes en daar heb ik dus een tyfus hekel aan, ff weer wat anders zoeken).

Ik heb een enorme discipline voor van alles maar dus niet meer voor schrijven. Ja voor mijn opdrachten lukt het wel maar das gesneden koek en al lang niet leuk meer maar ja het gebroed moet voedsel en een dak boven hun aura s hebben dus wat moet dat moet. Misschien moet ik dat boek gewoon niet afmaken 4 is genoeg, waarom moeten het er 5 zijn? Volgens mijn psych komt dat omdat ik het af moet sluiten en dan weer opnieuw moet beginnen maar dan roep ik keihard dat ik niet weet wat ik af moet sluiten (weet ik donders goed maar ik steek gewoon mijn kop in het zand, wat ook niet handig is want ik ben allergisch voor zand) . Ik "wacht"ergens op maar weet niet precies waar op. Ik probeer het net als twitter al een tijdje uit te vogelen maar ik kan het begin niet vinden wat nogal raar is want het gaat om het einde van een boek. Misschien moet ik nog 1 keer keihard op drugs gaan in een hutje op de hei. Maar dat wil ik dus niet zonder Captain om mij heen , ik wil niet dat hij mij zo mee maakt. Ik ben dan niet de leukste. Ik doe dan wel dansjes en speel piano tot het eelt weer op mijn vingers ontstaat. Maar het is niet meer wie ik ben of zo... of ik ben gewoon in de overgang, weet ik het de frustratie is net niet groot genoeg om het servies tegen de muur te kwakken. De onrust knaagt wel. De andere kant is dat ik misschien wel die weirdo ben en beide nodig heb. Voor nu ga ik in bad uittesten hoe lang ik met een rietje onder water kan blijven en kruip in vannacht tegen mijn grote liefde aan in het donker ....waar ik het liefste ben. Ik houd en en trouw hem.

Kus Q of Es of hoe je mij wilt noemen.