Fuck spijt!
Wikepedia en andere orakels op het internet geven verschillende definities van spijt. Spijt is dus een negatieve emotie (vind ik niet helemaal waar, bij mij voelt het wel eens als een soort van weemoed of zo). Spijt is bezinning, nu weet ik ook niet of ik mij daar echt in kan vinden. Dan komt er een opsomming van een serie zelfstandige naamwoorden zoals: displezier (mooi woord eigenlijk), droefheid (misschien is dat wel mijn weemoedige gevoel) , inkeer ( ook dat zie ik weer heel anders, tot inkeer komen is bij mij dat je je daad nog om kan keren, nee ik bedoel niet dat de ander dan bovenop kruipt) , Innig berouw (das wel een hele zware) , teleurstelling (dat is mijn hele leven maar dat wil ik geen spijt noemen, dat ik een taart bak en er een zwartgeblakerde creatie uit de oven komt, dat noem ik een teleurstelling, Nijd (dat vind ik apart, bij nijd denk ik aan jaloezie, je zegt niet heb je nijd dat je niet naar de film bent gegaan?),
Schuldbesef (deze komt wel erg dicht in de buurt, maar eigenlijk zwaarmoediger dan het woordje spijt) .
Spijt: afval van hennep, nou dat is toch wel de mooiste definitie! Nou heb je geen reet aan hennepafval, want korreltjes en plastic potjes enz. Maar nu klinkt het woord gewoon spijt veel lekkerder. Hey finextrut heb je nu spijt van je oreren en gezeik tijdens de 10 minuten gesprekken op school waardoor je moederfiets nu achter het gesloten hek staat en je lekker lopend naar huis moet? (in mijn hoofd zie ik uit elkaar getrokken vers geoogste cannabisplanten, plastic potjes en korreltjes en moet ik glimlachen.
Ondertussen probeer ik te bedenken ik waar ik nu echt spijt van heb in mijn leven. Ik heb meer dan genoeg fouten gemaakt, maar of ik nu spijt heb? Eigenlijk vind ik het jammer dat sommige dingen zo zijn gelopen, maar ja het leven is geen vastgesteld script dus wijk je wel eens af van hetgeen je voor ogen hebt of had en dan lopen dingen anders. Maar omdat nu spijt te noemen. Ik vind het jammer dat ik mijn Fossiel niet eerder heb leren kennen, maar dat houd niet in dat ik spijt heb van mijn vorige relaties. Ik vind het jammer dat ik faalangst heb, maar dat is geen spijt ook al verward men falen vaak met spijt. Ik heb er namelijk niet om gevraagd, ik heb het niet zelf veroorzaakt ik houd gewoon niet zo van mensen en grote groepen en in het middelpunt van de belangstelling staan. Maar angst relateer ik niet aan spijt.
Ik heb geen spijt van ruzies, of ik nu ongelijk of gelijk had. Op dat moment voelde het gewoon zo. Wellicht had ik sommige dingen anders kunnen zeggen en eigenlijk doe ik dat over het algemeen ook wel. (niet tegen de vinextrut natuurlijk!) Excuus aanbieden en toegeven zie ik niet als spijt.
Conclusie: spijt hebben heeft geen zin, ik heb geen spijt van niets!! Daarom ben ik nu wie ik ben en daar ben ik tevreden ben. Hebben jullie ergens spijt van?
En nu ga ik de spijt opruimen, plastic bij plastic, de resten in de groenbak, ik heb alleen geen idee wat ik met die korreltjes moet. Ik steek een blowtje aan en ga briljant doen, ondertussen slaat de faalangst toe want ik ga dit posten......
Q