Hallo Ik ben Q

Hoi ik Ben Q en soms vinden mensen mij raar. Vroeger dacht men dat ze "HET" er uit konden slaan, dat ze "HET" met straf op konden lossen, later dachten ze zelfs dat ze "HET" met een pilletje op konden lossen.
"HET" noemt men ADHD, ik noem het een gave want niet iedereen kan zo snel de dots connecten als ik. Ik ben niet beter, slimmer of intelligenter dan een gemiddeld mens. Als iets mij interesseert of intrigeert dan heb ik een autofocus waar sommige jaloers op zijn. En er zijn dingen die mij geen reet interesseren dus daar kan ik ook NUL energie of concentratie voor opbrengen. Ik ben master manipulator en bullshit de grootste bullshitter. Ben ik dan een asociaal raar mens? Voor velen wellicht wel, maar ik omring mij met mensen die ik zelf uitkies en die mij wel kunnen handelen en ik hen.
Ik heb nooit hoeven leren, ik lees iets 1 x en kan bepalen hoe lang ik die info in een laatje in mijn brein bewaar, ik gebruik het als ik het nodig heb. Zodra ik die info heb gebruikt wis ik die file in mijn hoofd en is het ook volledig weg.
Vraag mij een week later niet of ik die toets nog een keer doe waar ik vorige keer een 9 voor haalde want grote kans dat ik een 1 haal. Die lesstof boeide mij namelijk niet, die 9 haalde ik namelijk voor de credits en de likes en om van het gezeik van een onvoldoende af te zijn. Of je haalde het hele jaar onvoldoendes om de laatste toetsen er even wat tienen uit te persen om op wat krappe zesjes uit te komen, want ja je moet toch over naar de volgende klas, dat verwacht men namelijk van je. (je schijnt namelijk op deze wereld te zijn om anderen tevreden te stellen).
En omdat de loyaliteit er in zit zul je die laatste sprint maar even doen. Ach ja je doet het voor een ander he. In mijn brein gaat het zo, pfffff ben je hier op aarde voor een beperkte tijd moet je onbeperkt doen wat anderen vinden wat je moet doen. Maar ik heb plichtsbesef want ik heb kinderen en mensen waar ik om geef en die moeten eten enzo dus zal het wel heel onverantwoordelijk en aso zijn om niet te gaan werken en mijn rekeningen te betalen want tja die koters moeten toch eten he. Er is dus een wezenlijk verschil tussen wat ik denk en wat ik daadwerkelijk doe.
Als je mijn hulp vraagt iets op te ruimen kun je een half jaar later nog aan mij vragen waar de schaar met het gele handvat ligt (*mits je hem natuurlijk tussendoor zelf hebt gebruikt en ergens anders hebt opgeborgen). Mijn brein werkt selectief ik heb mijn eigen ingebouwde spambox. Die schaar zou nog wel eens van pas kunnen komen dus weet ik waar hij ligt, je naam das een ander verhaal die zal ik wel vergeten zijn want ik zie je als mens, niet als naam. Ik weet wat je aan had de eerste keer dat ik je zag, ik weet hoe je rook en en ik weet het merk van je sigaretten maar je naam.......geen idee. Ik ben 48 en heb daar nog steeds geen trucje voor kunnen bedenken.
Ik doe alleen maar dingen die ik leuk vind en de dingen die ik niet leuk vind laat ik doen.....master manipulator. Maar dat laatste hé....dat hoeft niet negatief te zijn ! Ik kan nogals eens in een bad mood raken als ik iets moet doen waar ik nerveus van wordt omdat ik daar geen concentratie voor op kan brengen. Maar wat nou als je iemand in je naaste omgeving hebt die dat soort klusjes wel leuk vind? Win/win en voort wat hoort wat is mijn motto, jij blij en tevreden dat je dit voor mij hebt kunnen doen, ik blij met dat jij het doet omdat je het leuk vind. En denk dan niet dat ik niets voor een ander doe...wel dus, want het werkt 2 kanten op.
Wat ik vreemd vind is dat men "HET" (ADHD dus) ziet als een labeltje, als een beperking ,maar degene die het heeft dat helemaal niet zo ziet. Ik zie het als een gave. Mijn maffe ingevingen worden heus niet altijd door iedereen gewaardeerd.
Als ik samen met mijn vent in een supermarkt loop raad ik hem aan een beetje alert te zijn. Grote kans namelijk dat ik opeens roep:'VANG" en er een doos eieren naar je toe geworpen wordt. Ja maar Q dat kun je toch niet maken? Jawel hoor, als die eieren vallen betaal ik ze echt wel en ik regel een emmer en een dweil en ruim uiteraard eigenhandig de zooi op als zijn reflex niet snel genoeg was. 80% van de mede winkelaars denkt waarschijnlijk , wat een maf wijf. 10% trekt zijn schouders hoofdschuddend op en de andere 10% krijgt een glimlach. Ja ja we kunnen het hebben over voedselverspilling maar in plaats van eieren had het net zo goed een paar sokken kunnen zijn. Soms kan ik de neiging om niet in een keurslijf te wandelen niet onderdrukken. Je haat mij of je houd van mij.
Om terug te komen op dat labeltje he (schreef ik een geinig stukje over in mijn boek, zou je eens moeten lezen). Als je een kind krijgt met een geestelijke of lichamelijke beperking leer je daar mee leven. Je hebt ups en downs (thats life deal with it) maar je houd zielsveel van dat mensje. Je probeert ze het beste van het beste te geven en hun leven zo mooi mogelijk te maken. Nu gaat 95% roepen ja natuurlijk want het is je kind, daar doe je alles voor! (die 5% gaan we het niet over hebben).
Maar nu komt het he, waarom worden kinderen met een LABELTJE niet geaccepteerd zoals ze zijn? Waarom wordt er van hen verwacht dat ze zich gedragen zoals de doorsnee mens zich gedraagt? Alles wordt in het werk gesteld om ze in het gareel te laten lopen, ik noem het kruipen want je hebt geen idee wat je dat kind aandoet. En nu ga ik even een hele brute vergelijking maken (brand mij maar af). Iemand met een geestelijke beperking gaat (over het algemeen) geen universitaire graad halen, logisch denk je. Iemand met een lichamelijke beperking wordt geen astronaut, nee logisch Q want hoe krijg je die rolstoel in die raket! Lopen zal hij of zij misschien ook niet maar uiteraard accepteren we dat. Maar heb je een labeltje dan verwachten mensen dat je je volledig aanpast en je gedraagt zoals zij zich gedragen. Ja ze kunnen alles wat JIJ ook kan maar ze doen het op hun eigen manier. Ze moeten zich aanpassen aan iedereen enig idee hoe vermoeiend dat is?
(denk hierbij aan de stem van Jambers)
Overdag neemt zij medicatie en handeld en wandeld zij zoals er van haar verwacht wordt. Als zijn thuis komt is de medicatie uitgewerkt en duurt het even voordat zij weer zichzelf is dan is zij druk, dwars, brutaal en onhandelbaar.
STOP!!!!!!!
Ze doet alleen maar wat er van haar verwacht wordt en als het pilletje is uitgewerkt dan wordt ze weer met horten en stoten zichzelf. Als je pijn hebt neem je een pijnstiller, als hij uitgewerkt is heb je weer pijn.
Als je psychische drugs neemt werkt dat uiteindelijk hetzelfde. Maar tijdens de weekenden en de vakanties neemt ze het niet hoor! Nee dan mag ze wel zichzelf zijn.Bizar toch?
Luister ik ben niet anti medicatie als iemand er zelf echt extreme last van heeft en er baat bij heeft. Maar een puber vol met hormonen psychische drugs toedienen omdat het makkelijker is voor de omgeving of voor de cijfers lijkt mij in vele gevallen niet de oplossing. Als iemand een zware migraine aanval heeft is het ssssst niet gillen in de gang mama ligt op bed met de gordijnen dicht en zet die muziek niet zo hard doe je oortjes in want mama ligt op bed.
Ruk voor mama (meen ik migraine lijkt mij geen pretje). Maar als je met dat labeltje ff stuitert en strontvervelend bent wordt er van je verwacht dat je je gedraagt en rustig doet want je irriteert anderen. Das toch gek!
Ik ben Q en ik kan er een boek over schrijven en misschien doe ik dat ooit nog wel eens maar er zijn er al zoveel die dat hebben gedaan en ik heb faalangst. Ik heb nachtmerries en met extreme stress slaapverlamming ik slaap weinig want mijn brein staat altijd aan. Ik ben Q en ik behaalde onlangs weer een diploma waar ik waarschijnlijk geen ruk mee ga doen want ik vind dat laatje in mijn hoofd toch niet zo'n interessante inhoud hebben als ik dacht. Zo heb ik stapels diploma's in mijn kast liggen. Ik ben Q ik ben hier maar een beperkte tijd en haal alles uit het leven wat in mijn vermogen ligt, ik ben Q en ik wandel altijd maar met 1 vraag rond wat doe ik hier? waarom ben ik voor Fack sakes hier. Ik ben Q en als je mij niet haat ben ik de liefste, loyaalste en het meest oprechte mens wat je ooit tegen komt.
Q