Ik wil een nieuw velletje!

Soms wordt ik zo moe van mijzelf, is het een dipje? Is het al dat ziekenhuis gedoe? Is het de stress? Is het de overgang? Is het de sleur? Vele zouden roepen het is een mix van alles! Ach misschien is het ook wel gewoon een winterdip.Als ik alles zou typen wat mij dwars zit van wat er afgelopen jaren is gebeurd dan denk ik dat ze mij in een dwangbuis afvoeren. Ik zou er een boek over kunnen schrijven .Dus praat ik er zelden tot nooit met iemand over. Heb je dan geen vrienden waar je dat mee deelt? Sommige dingen deel ik maar dan hoor ik hun verhaal of probleem en dan besluit ik ergens dat dat natuurlijk voorrang heeft en veel erger is. Lekker makkelijk Q je zet dus je eigen shit opzij om een ander te helpen? Ja...zo rolllllll ik. En in 95% van de gevallen werkt het en heel soms dus niet.

Als je al iets los laat bij een ander dan krijg je als reactie, tja kut voor je. Eigenlijk zijn er weinig mensen die oprecht vragen hoe gaat het met je. Dus heb ik mij onbewust teruggetrokken en leef ik in mijn eigen wereldje. Spreek ik zelden af met "vrienden" en heb ik mij sociaal teruggetrokken.

De stress sluimert op de achtergrond, door al dat toeslagen affaire gedoe zijn er wat dromen in duigen gevallen. Gewoon opnieuw beginnen is mijn motto, laat het los, je kan er toch niets aan veranderen, dingen die al gebeurd zijn verander je niet. Soms als die hele affaire weer veel in de media is ben ik boos, het is nu eenmaal niet erg geinig als je in de media te lezen krijgt dat het nog wel een jaar of 7 gaat duren allemaal. Maar goed en door! Dromen en plannen bijstellen en gaan want je hebt geen keus. Dat het soms uitzichtloos lijkt neem ik maar voor lief want er zijn belangrijkere zaken.

Dat ziekenhuisgebeuren speelt al sinds 2018 dus is niks nieuws maar tot op heden nog geen oplossing, je gehoor kwijt raken is nu eenmaal geen pretje. Ook al spot ik dagelijks met mezelf en neem ik het (vaak) zoals het is want ik kan er toch niets aan veranderen is het soms lastig en roep ik mijzelf tot orde als ik overprikkeld ben (modewoordje). De telefoontjes met tiktok filmpjes die je dagelijks triljoen keer voorbij hoort komen , het eeuwige gebrom van de zwembadpomp (niet mijn zwembad maar die van het sportcentrum aan de overkant). Het aan iedereen de hele dag vragen" wil je oortjes in doen?, ik kan niet zo goed tegen dat geluid". De pubers die roepen doe lekker zelf oortjes in dan hoor je het niet! Nou dat kan dus niet want zodra ik dat in mijn oor doe druipt de groene slijm gemengd met bloed uit mijn oor. Ik kocht dus een noise canceling koptelefoon want dan hebben mensen geen last van mij maar ook dat bleek geen succes want na 10 min druipt de drab letterlijk mijn nek in. Als ik werk heb ik er een watje in wat feitelijk niet mag van de arts want dan komt er geen zuurstof in mijn oor en hoopt de slijm zich nog verder op, maar ja als ik buk of iets zwaars op til dan golft het er al weer uit en begint de hoofdpijn.

Jeetje Q wat een drama, ach ja er zijn altijd ergere dingen. Mijn baas vind het vervelend dat ik nu even thuis ben en de uitspraak als jij afwezig bent drukt dat op het hele team werkt ook niet echt mee. Normaal trek ik mijn schouders op en ben ik gisteren alweer aan het werk want.....er zijn altijd ergere dingen. En door...... Ik ben een fantastische actrice maar ik kan het nu even niet opbrengen of zo. Dan vind ik weer dat ik mij aanstel dus wordt ik boos op mezelf.

Ik zit gewoon ff niet heel lekker in mijn vel. De oplossing voor het brommen van het zwembad is slapen met de tv aan of verhuizen hahahahaha maar dat laatste kan dus niet want door dat gezeik met de belastingdienst omdat je onterecht op een fraude lijst terecht bent gekomen houd dat tegen. No worrie denk ik dan, je hebt het goed, je kunt gewoon je dingen doen, je boodschappen kopen, je rekeningen betalen (heb ik het even niet over die energie rekening, maar daar heeft iedereen last van) en op vakantie. IK mag dus niet klagen van mijzelf. Mijn kinderen hebben het goed op de standaard puber ontevredenheden na. Dus houd op met klagen Q , je hebt vrienden, een fantastische partner en een zeer goede band met de vader van je kinderen. En toch voel ik mij vaak eenzaam en druppelen nu de tranen op mijn toetsenbord. Ik, die zelden huilt. Het zal de overgang wel zijn, ik gooi het daar maar op. Dingen die mij nooit raakte omdat ik geen fuck gaf raken mijn nu wel. Ik vind dat ik op dit moment niet zo'n leuk persoon ben, geen leuke moeder, geen leuke partner, geen leuke vriendin. ach hormonen, laten we het daar op houden. En aangezien ze bij de online shops geen nieuw velletje hebben die ik aan kan trekken en wel lekker zit ga ik maar gewoon door. Ga ik weer aan het werk trek ik mijn schouders op bij de verwijten dat ik ziekenhuisafspraken na werktijd moet maken, want het uitleggen dat ziekenhuizen JOU een brief sturen en je niet zelf kan kiezen ben ik mee gestopt. Flikker ik de belastingdienst en gemeente post over de toeslagen affaire in een envelop en stuur ik die naar mijn advocaat.

Er zijn altijd ergere dingen, laten we het er op houden dat ik last van opvliegers heb. Ik doe het wel facking zelf.

x Q